Пад небам шэрым

Виктория Ковель
Згубiла сонца,
Тваё аконца.
Пад небам шэрым,
Пад гнётам бед.
Дзяучына доуга
Чакала хлопца,
Ды не згадала,
Якi з iм свет.
Ды не згадала,
Што будзе мала
Таго жыцця.
Курам на смех!
А то б спявала,
Ды цалавала,
Хоць i казалi,
Што гэта грэх!
А то б кахала,
Ды абдымала,
Пакуль хапала
Дзявочых сiл!
А потым разам
З табой сканала,
Хоць ты аб гэтым
I не прасiу!