Ек ты прожыв ужэ вик в свэйи нирцы,

Васыль Брыль-Кобзар
Значыця ж відаjіш світ

Знаю я цэну любому тут еблычку,
Дэрыву, кветачцы j навытькы j бешаным,
Шо шося кэмлять чы j тэмлють во мне.
Так оно всэ хаj ідэ ж.

Выjшла Прычыста j бо j Кажэ норыцям в7:
Ек гэто вы да ны здравытэ Гыцька во зь?
Ах! Ваj-ваj! Ваj! Да ведь трэга но спаць,
Еслі уж свято ув Рачк.

Гыцько жэ с кожы важ лізэ, дывы оно,
Шоб вам панравіца. Да. І пажаласта –
Хаj загнівае іj бродыть всек плод.
А ны воруштэ j ного.

Ну, мы j помывшыся гондычкы в дзікінсав,
Прам-такы трудымось цілыj дэнь до ночы.
Так шо куда я поjду зарэ во
Да до во тоj Светк святоj.

Там усё гладынько. Всё акуратнынько зь.
Так, бы j ув козок якыхся з Уласовцяв.
А у мынэ? Но заjды на поріг –
Травы, гы, да ш сорнякы!

От мы і тулымось гонды з Вакуліном
До всекыj ласочкы. Шо вытэ! Баjім ж я. 
Навыть сокірочкы а ны в обух
Вчора шэ а ны увбух.

Ну, поламалы мал двэры упартыjі.
Ек бо забыты зном клемку іржавую.
Ібо з дэсь з воза упала вам гонь така.
Ну, гы, прышпорыв с колодяза.

Гыдко да брыдко. Ну-да. Так шас выкрасым:
Хаj в7 воняе аж вік.
Запахы, знаjітэ, да, пропадають вщэнт.
Бо феть ны чюе нашь ніс.

Так бы j крысіны салкы.
Всэ б но j травылы пынькы.
Горэ мні з вамы: обухы сплошны!
Дэ чому вамп нагучы.

...ну, хто такыj во - ты ж скажыш ля мні.
Баjім ж, шо лае на псів