***

Першая споведзь- бальзам для душы,
Першая споведзь- ступенька да Бога.
Льецца малітва ў светлай цішы,
Гонячы прэч і бяду, і трывогі.

Белыя свечкі натхнёна гараць,
Белае, радуе позірк, убранне.
Усхваляваныя ручкі дрыжаць,
Юных і радасных парафіянаў.

Шчыра прыняўшы і Цела,і Кроў,
Вусны дзіцячыя шэпчуць малітву.
Благаслаўленне пад звон святароў,-
Вось яна Існасць, што сэрцам здабыта.

Горда, ўзнёсла радня і бацькі,
Дзеці з урачыстасцю Храм пакідаюць.
Нават у момант такі жаўрукі,
Па-асабліваму неяк спяваюць.

Сонейка промні рассыпала скрозь,
Усё ўсміхаецца гэтаму ранню.
Кожны на Свяце- спадар тут ці госць,
Дзівяцца шчыра святому ўбранню.

Хораша, калі ўбрана душа,
У колеры Веры, Дабра і Надзеі.
Кожнага з нас, ды й увесь зямны шар,
Толькі Малітва прытуліць,сагрэе.

Выратуе ад бяды і цямна,
Дасць прасвятленне, падтрымку, і сілу.
Выцягне грэшніка з самага дна,
Душам не пашкадуе бялілаў.

Хай жа ў сэрцах не згасне святло,
Юных, дарослых парафіянаў.
Жыць з дабрынёю, знішчаючы зло,
Богам здаўна ўсім наканавана.

Помніць заўсёды нябёсаў наказ,
Мы на зямлі тут павінны.
Не забывайце, Сын Божы за нас,
Мукі прымаючы, гінуў.