Глыбокае, чыстае неба
Блакітнаю кветкай цвіце.
Прасторы бяскрайнія хлеба –
Пшаніца ўся ў колас ідзе.
Лагоднае, цёплае сонца
Глядзіць, як матуля, і мне
Пяшчотна і міла на сэрцы.
І хмарка, і смутак міне.
Багатае роднае поле!
Гамоняць, пяюць каласы.
І маніць сабою раздолле,
І птушак звіняць галасы.