Прадмова:
"Ў белай пене праносяцца коні
Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць.
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не спыніць, не стрымаць!" - Максім Багдановіч.
Памяцi Максiма Багдановiча пасьвяшчаецца...
Яна крочыць у позiрках мiра,
Замiрае усмешкай жывой,
Прарываецца царскай парфiрай,
Цераз песнi радзiмы маёй.
Ледзь дакранеш яе гук свабодны,
Загучыць успамiн у гудзi,-
Уставай iз магiлы народнай
Славянiн i на сьвет выхадзi!
- З чым змагацца?- З лянотай i болей.
- Куды крочыць? - Насустрач любвi.
- Чым тварыць? - Аб"яднаннем i волей,
Спрыгнув з коня на крык "Пазави"!
Промень сонейка серца успакое.
Мiр заграе на кроках тваiх.
Продкау сьвет сьвет яднання раскрое
I умножа яго на дваiх.
1. Заувага: Фота вечнай пагонi узята з радавога успамiна.
2. Заувага: Яна перадана у образе аллегорыi: вечнага утаймавальнiка хмар, якi змагаецца з серасцю надчалавечых i чалавечых думак, нарожаных лянотай i страхам.
3. Заувага: Аб"яднанне сьветлых думак Светлых Багоу, Продкау i cамога чалавека дае мiру Моц i Ciлу.
4. Заувага: Карцiна Уладзiмiра Iванова "Утаймавальнiк" выяуляе у дынамiцы жыцця глыбiню трагедii мiра.