100 год таму, назвалісь Беларусь,
100 год таму, прагучалі наогул,
Тыя сардэчныя, близкія словы,
Цябе не пакіну, с табой застанусь.
Але перакаты, адсветы ад стрэльбаў,
Рэкі крыві, пацяклі па далонях,
Красны тэрор, да ў лапе бутэлька,
Свабоды віток заблыкаецца ў топах.
Але не забудзем мы кропку адліку,
Аднойчы мы выйдзем з гордай пагоняй,
И будзе ў свеце дрыжаць чорт бязликі,
И будзе парадак іны на далонях.
Але вы мужайцеся, стойце мужліва,
Брат да за брата ў перад ды ў высь,
Да гэтага моманту мы беражліва,
Думаем, толькі бы мары сбылісь.