http://www.stihi.ru/2016/05/17/7450
Магдалина, дорога твоя слепа.
Заметает её не песок, а снег.
Но течет твоя песня молитвою через века
И не важно - был Богом любимый, иль был – человек.
Ненавидя шипели, клеймили тебя хулой,
Скаля зубы, крестили с опаской тупые лбы.
Запрещая назвать тебя, даже, Его вдовой,
По церквям пряча радость короткой Его судьбы.
В нелюбви утопает наш новый и скорбный век,
По сердцам и по душам клокочет в дурной крови,
Но не важно - был Богом любимый, иль был – человек…
Он ведь был, Магдалина, достоин твоей любви.
Магдаліна
Магдаліна, дарога твая сляпая.
Замятае яе не пясок, а снег.
Але цячэ твая песня малітваю
праз стагоддзі без края
І не важна - быў Богам каханы,
ці быў - чалавек.
Ненавідзячы шыпелі,
таўравалі знеслаўленнем цябе,
Сушачы зубы,
хрысцілі з асцярогай тупыя ілбы.
Забараняючы назваць цябе, нават,
Яго ўдавой у журбе,
Па цэрквах хаваючы радасць
кароткага Яго лёсу нібы.
У нялюбасці патанае новае
і журботнае стагоддзе навек
Па сэрцах і па шчырасці
булькоча ў благой крыві,
Але не важна - быў Богам каханы,
ці быў - чалавек…
Ён жа быў, Магдаліна,
годны тваёй любві.
Перевод на белорусский язык Максим Троянович