Владимир Пещера. А что тут гадать? Рус. Бел

Максим Троянович
http://www.stihi.ru/2018/05/17/5932

Сижу на крыльце и гляжу за дорогу,
нутром понимаю, что дальше случится:
ряды наши будут редеть понемногу,
добавится больше нерусского в лицах.

А что тут гадать? – жизнь иная начнётся,
как вывернут недра, уже наизнанку,  –
качнет с укоризной поблекшее солнце,
завидев горбыль  моего полустанка,

тогда  испугаюсь, как пить дать, впервые, –
до самых костей, до незримого нерва,  –
откроется разом, – повсюду… чужие,
где я, неизбежно, из них самый первый.

А што варажыць?

Сяджу на ганку і гляджу за дарогу,
нутром разумею, што здарыцца ў полі:
рады нашы будуць радзець патроху,
дадасца нярускага ў тварах паболей.

А што  варажыць? - жыццё зноўку пачнецца, 
як вывярнуць нетры навыварат з ранку,  -
і збляклае сонца ў дакор засмяецца,
згледзеўшы аполак  майго паўстанка,

тады  спалохаюся, як піць даць, Расія, -
да костак да самых,  нябачнага нерва,  -
адкрыецца разам, - паўсюль… ужо чужыя,
дзе я, непазбежна, з іх першая сцерва.

   Перевёл Максим Троянович