***

Валерий Познякевич
Каб хутчэй прабіцца ў людзі,
Стаць прывабнай для мужчын,
Нарасціла дзеўка грудзі,
З твару вывела прышчы.

Падцягнула ягадзіцы --
Не дзяўчына, а мадэль!
Дзён кароткая спадніца
Прывяла яе ў гатэль.

Тут прыезжыя мужчыны,
Шмат магнатаў з-за мяжы...
Робіць дзеўка выгляд шчыры,
Лезьма лезе на нажы.

У араба грошай многа --
З гэткім можна і ў пасцель!
Выйдзе ёй спатканне рогам --
Рог у думках прарасце.

Шмат спакус прыдумаў д'ябал
Для разбэшчанай душы!
Ён атруціць думкі ядам,
Скажа ўслых: далей грашы!

Праляцяць імгненні хутка,
Хутка скочыцца жыццё.
Для дзяўчыны-прастытуткі
Ён расклаў даўно касцёр.

Прывядзе яе дарога
Ў той тунель, дзе быць бядзе.
Там няма анёлаў, Бога,--
Час спыняецца ў хадзе.