Владимир Бордюгов. Уключина. Рус. Бел

Максим Троянович
Скрипит, скрипит уключина,
По борту бьёт вода.
Цепочка в бухту скручена,
Покуда не нужна.

Сперва едва, меж лодками,
От пристани тайком...
И упираюсь ножками,
Гребу под ветерком.

И брызг едва касается
Некрепкое плечо,
И лодка вырывается
Туда, где глубоко.

И эта речка старая
Меня несёт, несёт...
Спокойная, усталая,
Качается, течёт.

И сколько было брошено
В неё простых монет,
А сколько трав покошено,
Не вспомнит и рассвет.

И думал, как намечено,
Что к вечеру вернусь...
Да всё скрипит уключина,
Пока я не проснусь...

Уключына

Рыпае  ўключына,
Хвалі ўзвыш бартоў.
Ланцуг у бухту скручаны,
Без патрэбы зноў.

Ціснуся, змагаюся,
Між лодкамі, употай...
Спрытна упіраюся ,
Ветрык у помач потым.

Пырскі ледзь кранаюцца
Мокрае плячо,
Лодка вырываецца,
Дзе не быў хлапчо.

Нясі рэчка старая
І яна нясе...
Моцныя, яскравыя,
Хвалі мае ўсе.

Кінуў бы ў рэчку
Манетак у ранак,
Стрэнула сардэчка,
Каханне ў світанак.

Думаў, як заручана,
Зараней вярнуся...
Рыпае ўключына,
Над Святою Руссю...

 Вольный перевод на белорусский язык Максима Троянович