На беразе вясны гарцуе дождж,
Смарагды траў схіляючы да долу,
І толькі аднаму яму вядома,
Хто спрытна зацугляе яго ўсё ж.
Але пад буйны нораў пападуць
Пялёсткі кветак, што расплюшчаць вочкі,
І па-дзіцячаму надзьмуўшы шчочкі,
У падарожжа першае ідуць.
І толькі пазалочаны прамень,
Прарваўшы хмарак цьмяную пялюшку,
Стрыножыць дождж, і сонца будзе гушкаць,
Ва ўлонні дня люляць вясновы дзень.
27.04.2018 Ядвіга Доўнар(Кур'яновіч)