http://www.stihi.ru/2017/12/17/1070
Прасвятленне
Паляцець. Разгубіць. Разлюбіць. Растварыцца.
Змарнавацца надзей… на нялёгкі зыход,
Разарваных тых пут, ад забытых традыцый,
З добрым сэрцам уздыхаючы сэрцам нагод.
Удасканалены ад бестурботных ілюзій,
Ад хлусні пра прыемнасць нуды, што ў сне,
Ап'яняючы ўзлёт у прасвятлыя вузы,
У раз'юшанай ад манны і пакуты вясне.
Можа, Бог нас прабачыць у Сусвеце
За пакутніцтвы асалод парафіян -
Мілых баб, што балююць, як дзеці,
І вар'ятаў, кіроўных вядучых у Храм.
Адхіліцца пакут… у згрызоце на міг.
Неразважна масты пераплавіўшы ў мары.
І рупіцца ўсяляк Закаханым за тых,
Хто захоўвае ў нас летуценняў фанфары.
Хто ж Жанчына? – Ты нітка, а мо і нагода,
Каб змагацца з прыродай сваёй,
Ненаеднай, сляпой кайданы, то не мода,
Улада самай душы з далікатнай душой!
Перевод на белорусский язык Максима Троянович