http://www.stihi.ru/2017/12/01/7541
АБЕРТОН
Белае, чорнае, до, фа-дыез,
Пахі часоў – гэта памяці зрэз,
Хітраспляценне думак і слоў,
Ланцуг камбінацый, прэлюдыя сноў…
Поўны абсурд, валакітная нітка
Меддю чырвонай басовая спрытнасць…
Іглабурштын на шурпатым пяску,
У спарахнелай дашцэ па цвіку…
Смак гаркаты ад хрызантэм,
Эпасам лютым забытых паэм…
Шоўк прасціні воднай роўнядзь нібы,
Ваты цукровай найтонкай абы…
Пяшчота бутона ў жамчужнай расе,
Пыльныя той дробат дажджу па страсе…
Боль і сумятня ў зоне баёў,
Спрэчнае шчасце, ды шлюб кайданоў…
Біфштэкс сакавіты – нібы-та вязьмо -
Месяца з Сонцам у бязмежжы пісьмо…
Так, як бясконцасць не вычарпаць, не,
Верш без адценняў нібы-та ў вагне:
Шлях успрымання тонкіх міроў
Вытканы з музыкі абертаноў…
Перевод на белорусский язык