Эхо порхает в безлюдных проулках.
Арок каскад, словно рана сквозная.
Люди на свет появляются в муках,
Недолговечный свой путь начиная.
Стрелку секундную вечность сломала -
Ей не по нраву бесценность мгновенья.
Нам целой жизни порой будет мало,
Чтобы понять в ней свое назначенье.
Важно все то, что сейчас происходит -
Счастье не в будущем, а в настоящем...
В гавани белый судьбы пароходик
Мира желает на борт восходящим.
07.04.2018
Жыць сучасным
Рэха пырхае ў бязлюдных правулках.
Арак каскад, нібы рана кранаючы.
Людзі на свет з'яўляюцца ў пакутах,
Недаўгавечны свой шлях пачынаючы.
Стрэлку секундную вечнасць зламала -
Ёй даспадобы ацэньваць імгненне.
Цэлага веку парой будзе мала,
Каб зразумець у им сваё прызначэнне.
Важна ўсё, што цяпер адбываецца -
Шчасце не ў будучыні, а ў сучаснасці...
У гавані лёса караблік качаецца,
Міру жадае ўзыходзячым, шчасця ўсім.
Перевёл Максич Троянович