І вечны бой.
Спакой нам толькі сніцца.
І хай нішто
не патрывожыць сны.
Сівая ноч,
дрымотныя сініца
хістаецца ад сіняй цішыні.
І вечны бой.
Атакі на світанні.
І кулі,
якія развучыліся ляцець,
крычалі нам,ёсць Неўміручасць рання...
... А мы жадалі проста ацалець.
Прабачыце нас.
Мы да канца кіпелі,
і свет успрымалі,
як бруствер.
Сэрцы рваліся,
кідаліся і хрыпелі,
як коні,
патрапіўшы пад артабстрэл.
...Скажыце... там...
каб болей не будзілі.
Няхай нішто
не патрывожыць сны.
...І што з таго, перамагчы были не ў сіле,
і што з таго, што не вярнуліся ўсе мы?.
Перевод на белорусский язык М.Троянович