Там дзе мары бягуць цераз край,
Дзе квятуць маладосцi кветы,
Быццам грае стаката раяль,
Адыходзяць ад сэрца мэты.
Там дзе сцежкi вядуць да ракi,
Праз туманам адзетае утра.
Iдзе сонейка промень мяккi,
Зiхацiць па расе перламутрам.
Многа бачыу я розных краiн,
Тых мясцiн, што абвеяны славай,
Але у сэрцы адно маiм
Тое месца дзiцячых марау.
Сапрауды, я да цебе звярнусь,
Пачуццём перапоунена сэрца.
I убачу цябе , Беларусь,
Той куточак з вялiкiм сэнсам.
Брест 30.03.2018