Мужа ты сустрэла на парозе,
Затрымаўся мілы мой у дарозе!
Што ж ты так павінен быў спазніцца?
Праз дзесяць месяцаў - з'явіўся!
Ты заявіўся перад ноччу позна,
Глядзіш, мілы на мяне так грозна!
Чым жэ родны я не дагадзіла,
Што цябе так па свеце насіла?
На мяне ты паглядзеў ледзь толькі,
Колькі ты мяне не бачыў - колькі!
За абаранкам праседзеў ты многа!
Жонкаю была твая дарога!
І той час ізноў успамінаю,
Сябрам для цябе быў «МАЗ» - ведаю!
Так, сябры мае - тут засталіся,
Я баяўся, цябе - дасталіся!
Успамінаў матулю я, родную,
Жонку маладую, - дарагую!
І куды б дарога не насіла, -
Ты,адна начамі, толькі снілася!
Жадаю спытаць цябе адное -
Адкуль гэта дзіцятка малое!?
Люты.2018