Напоўніць келіх да краёў
І смакаваць тваё вяртанне...
І згубы боль... Расчараванне
Бездапаможнасцю сваёй.
Каторы год яно гарчыць
Густым настоем палыновым...
Ёсць што казаць - душа маўчыць
Апаўшым лісцейкам кляновым.
Не знік адбітак тых слядоў,
Што ліст зіхоткі затапталі...
Ды нізку змораных гадоў
Ружанцам вось у рукі ўклалі.
Сумесны келіх да краёў
У раўнавазе малітоўнай
Паспрабаваць бы зноў напоўніць
Цяпер пакорнасцю сваёй.
3.02.2018 Ядвіга Доўнар (Кур'яновіч)