Jouw kleding, achteloos achtergelaten,
gaat verder met je leven.
Ze verhult de omtrek van je lichaam,
je gebaren, zelfs de manier waarop je leefde.
De kamer ademt je aanwezigheid,
cre;ert jouw in al die momenten.
De vrouw, die op je wacht,
niet zomaar een vrouw,
maar een deel van je leven.
Ze verandert haar gewoontes,
de trekken in haar gezicht,
haar huid, haar bloed.
Toch is zij niet zomaar
een ding of een kamer.
Zij is een mens
en met jou het volledige leven,
tenminste in deze verwerkelijking.
Сама жизнь
Сброшенные тобой вещи
продолжают жить твоей жизнью.
Они хранят очертания тела, жесты,
даже образ твоих мыслей.
Оставленная тобой комната
помнит каждый миг твоего присутствия
и воспроизводит тебя в разных точках
времени и пространства.
Ожидающая тебя женщина
уже не просто женщина,
а часть твоей жизни.
Она меняет привычки, жесты, черты лица, кожу,
даже состав крови.
Но она не вещь и не комната.
Она – человек.
Она и есть жизнь – с тобою вдвоём.
А жизнь всегда – одна,
пусть даже в одном воплощении.