Адам Аснык. Дивный сон

Терджиман Кырымлы Второй
Dziwny sen

Dziwny sen mialem z wieczora,
Trwal jakby przez wiecznosc cala– 
Tys byla fala jeziora,
Ja bylem nadbrzezna skala.

Nie zalowalem tej zmiany,
Zem skala, a nie czlowiekiem;
Marzylem, zem jest kochany...
A wiek przemijal za wiekiem–

Nie zalowalem, ze gluchy
Glaz nic powiedziec nie moze...
Mоwily ze sobа duchy,
Jam niebo widzial w jeziorze.

Tys zawsze padala drzaca
Na moje piersi z granitu,
Zlaczona wsrod lat tysiaca
Wezlami wspolnego bytu.

Kruszylas kamienne lono,
A jam sie cieszyl z zniszczenia,
Bo przeczuwalem spelniona
Dole zimnego kamienia.

Wiedzialem, ze gdy do konca
Zamiary przywiedziesz zdradne– 
Zegnajac gwiazdy i slonca,
W objecia twoje upadne.

Adam Asnyk


Дивный сон

Сон волшебный, скажешь, вздорный
мне, казалось, вечность снился:
ты была волной озёрной,
я– утёсом из гранита.

Доли каменной во имя
распрощавшись с человечьей,
так мечталось, что любим я
неизменно, бесконечно.

Глух и нем, слепой с рожденья
духам я внимал летучим...
Разве неба отраженье
чуял в водах, им научен.

Ты, дрожа, мне грудь терзала
туго сбитую природой,
сна и устали не знала–
я молчал годом годы.

Ты крушила мои камни–
я же тешился разрухой:
меньше тверди между нами–
воли больше нашим духам.

Ведал я: твоей ранимый,
нет, томимый благодатью,
час придёт, прощаясь с миром,
упаду в твои обьятья.

перевод с польского Терджимана Кырымлы