КОГДА ОСТАВИТ ЖЕНЩИНА ОРГАН
Адамович Славамир
Над клавишами в костёле,
Играя с ксёндзом в любовь,
Мечтает женщина – в поле
Остаться с косцом средь снов.
Колдуя над фугами Баха,
Стремится она туда,
Где весело-вольно птахам,
Хрустально звенит вода.
Затихли звуки. И клирик,
Забыв как-то вдруг Христа,
Как юный и сирый лирик,
Читает ей стих с листа.
Уходит женщина с хоров,
Ей так надоел орган!
И едет она на море
И там заводит роман.
Так женщина оживляет,
Что ей оживить пора.
На хорах орган стихает
И женщина спит, паря.
Перевёл с белорусского
Иосиф Шутман
КАЛІ ЯНА ПАКІДАЕ АРГАН
Адамовіч Славамір
Іграючы ў белым касьцёле,
Кахаючыся з ксяндзом,
Жанчына марыць у полі
Застацца на ноч з касцом.
Іграючы штосьці з Баха,
Жанчына імкнецца туды,
Дзе весела-вольна птахам,
Дзе многа чыстай вады.
Заціхлі гукі. І клірык,
Забыўшыся пра Хрыста,
Самотна, як юны лірык,
Чытае ёй верш зь ліста.
Жанчына зьнікае з хораў,
Жанчыне абрыд арган,
Жанчына едзе на мора
І там заводзіць раман.
Жанчына ажыцьцяўляе,
Што мусіць ажыцьцявіць.
На хорах арган сьціхае
І доўга жанчына сьпіць.