Ад Полацка пачаўся свет, наш свет уздоўж Дзвіны:
Там дзiўных цудаў даўнi след, паляны-дзіваны,
Буслоў нялiчана ў нябёс блакiтнай вышынi
А ў багнах ягад-аганькоў нелiчаны агнi.
Там напамiны валуноў, там велiч кромаў даўнiх
Дзе, можа , сам Усяслаў бяжаў на мяккiх воўчых лапах.
Ваду збiрая з ручаёў Дзвiна свой гiмн пяе,
Нясець на хвалях усе чаўны - чужыя и свае.
Ятвязi край i край лiтвы, край неўраў-дзiкуноў
Дай мне калодезнай вады i ўсю сваю любоў,
Кроў саладзяшчую бяроз, пах яблынь, спевы пеўня.
Што я магу цябе аддаць..усё, прасiць што можа маць.