Я выйду ў поле, дзе жаўрук звініцць,
Акіну вокам залатыя нівы,
Абапал сцежкі васілёк стаіць,
А вецер чэша траў шоўкавы грывы.
Прайдуся па квяцістым па лугам
І зазірну ў студзёныя крыніцы,
А ў думках палячу я к берагам
Радзімай хаты, каб вады напіцца.
У гэты запаведны вугалок
Заўсёды сэрца іздалёк імкнецца.
Сваёй Радзімы малады выток
І з ёю разам маё сэрца б'ецца.
03.06.2017 год