Кондрат Крапива. Мурашка и Жук

Слава Дружинин
(перевод с белорусского)

Раз летним днём через дорогу
Мурашка прутик волокла,
Чуть приосанившись, ждала
Свою подружку на подмогу.
И в это время, в тот же час
Послышался какой-то звук,
Как будто прогремел где бас,
Со звуком приземлился Жук.
Глядит Мурашка чуть пугливо:
Что за диво!
Такой блестящий — будто трость,
Усы наставил или ноги,
Идёт вальяжно вдоль дороги,
Пренебрежительно глядит,
Одежда лаком вся блестит —
Уж не заморский ль это гость?
— Ну что, малышка, тяжко
Тянуть такое на горбу? —
Промолвил Жук, узрев Мурашку.
— А мы не ропщем на судьбу. 
— Слыхал... О вас зов трубен.
Почтенье, слава, честь!
— Кто не работает, не ест.
— Давай, давай! Работа дурней любит. 
— Без дела разве можно жить?
— Работай. Мне ли напрягаться?
И без труда могу кутить,
Могу я вкусно есть и пить,
По моде одеваться,
А слава... Что мне слава!
— Ей-богу, чудно, право. 
— Коль чудно, так скорей идём,
Я покажу охотно,
Где я живу и что я ем,
Каким я воздухом дышу,
Как время трачу беззаботно
И тяжести я не ношу.
Увидев это, может быть,   
Жизнь сможешь в корне изменить.
К заветной цели простаком
Ползёт Мурашка за Жуком:
Глазком хоть глянуть на тот рай —
На Жуковы палаты.
Быть может, правда есть тот край
Бездельников богатых.
Бредёт Жук в духе боевом,
За ним Мурашка всхлипнув.
Жук гордо крикнул: — Вот мой дом!
И тут... Мурашка влипла.

Ведь не болтают языком,
А правду молвят люди:
Раз уж пополз ты за Жуком,
Так весь в грязище будешь.


Мурашка і Жук

Раз летнім днём цераз дарогу
Мурашка пруцік валакла
Ды прыпынілася была,
Чакаючы сяброўку на падмогу.
I гэтым часам
Пачуўся нейкі гук,
Як бы спяваў хто басам,
А з гукам сеў паблізу Жук.
Глядзіць Мурашка палахліва:
Што за дзіва!
Такі бліскучы ягамосць — 
Наставіў вусы ці то рогі,
Ідзе паважна ўдоўж дарогі,
Пагардліва наўкола пазірае,
Адзенне тое лакам ззяе —
Ці не замежны госць?
— Ну што, малеча, цяжка
Цягнуць такое на гарбе? —
Прамовіў Жук, заўважыўшы Мурашку.
— А мы працуем на сябе.
— Ды чуў... Пра гэта ўсюды трубяць.
Павага, слава, чэсць!
— Хто не працуе, той не есць.
— Давай, давай! Работа дурняў любіць.
— Без працы хіба можна жыць?
— Працуй. А мне на ліха праца?
I без яе як мае быць
Магу я смачна есці, піць,
Па модзе апранацца,
А слава... Што мне слава!
— Ці-ка-ва.
— Калі цікава, дык хадзем,
Я пакажу ахвотна,
Дзе я жыву і што я ем,
Якім я водарам дышу,
Як час праводжу бесклапотна
I на гарбе цяжару не нашу.
I ты жыццё мо перайначыш,
Як гэта ўсё пабачыш.
Да мэты прасцяком
Паўзе Мурашка за Жуком:
Хоць вокам глянуць на той рай —
На Жукавы палацы.
Мо праўда ёсць на свеце край,
Дзе можна жыць без працы.
Жук важна крочыць перадом,
За ім Мурашка сціпла.
Жук ганарліва: — Вось мой дом!
I тут... Мурашка ўліпла.

Такі ж не мелюць языком,
А праўду кажуць людзі:
Як папаўзеш ты за Жуком,
Дык апынешся ў брудзе.