Звездопад

Александра Манистова
Падаю, падаю, падаю –
                страхи прочь!
Августовскими звездопадами
                прорезана эта ночь.
Падаю, падаю, падаю
                в бездну сна.
Осень меня не радует,
                как и весна.
Падаю, падаю, падаю…
                Надо ж жить!
Кайф от полета этого
                мне ловить.
Падаю, падаю, падаю…
                Вдруг – лечу!
Я загадала желание:
                будет, как захочу!
Падаю, падаю, падаю
                в звездопад.
Вырастут крылья новые –
                вернусь назад.

                12.09.2015г.