Азиз анам

Адилгерей Минатуллаев
Азиз анам янгыз уьйде олтуруп,
Акъ кагъызгъа ойларымны язаман.
Юрегимни къайгъылардан толтуруп,
Анам сагъа сырларымны ачаман.

Анам мени чечекленген терегим,
Салкъынынга сыйындырдынг, оьсдюрдюнг.
Яшлай мени той этип уьйлендирдинг,
Анам мени оьмюрлюкге кюсдюрдюнг.

Яшлыгъымны гюл-чечекдей яйнатдынг,
Муна гьали юрегимни яллатдынг.
Азиз анам болсангда сен къаршымда,
Пашман ойлар толкъунлана башымдан.

Неге анам юрегимни яллатдынг,
Неге мени уьйленме алгъасатдынг.
Магъа къошдунг зукъаримни янаша,
Тузсуз ашдай, сюювсюз уьй яраша.

Асил эди татывлукъ бар ожакъда,
Тек татывсуз сюювсюз уьй озокъда.
Умутларым къалды терен ойларда,
Насип гёзлей олар орам бойларда.

Нарыста да тувду бизин арагъа,
Себеледи шекер юрек ярагъа.
Амма болмай алышдырма яшавну,
Юреклеге гючден салма сюювню.

Шулай анам умутларым сёндюрдюнг,
Юрегимни пашманлыкъгъа тюндюрдюнг.
Гёз алдым да гёзелимни келпети,
Бу яшавну тас этгенмен лезетин.