На далонях прынясу лес вам лепшы мае дружа.
Бо кахаю вельми вас Беларусы мае дужа.
Хмары мы прагоним прэч бо працуем мы натхненна.
Ужывая сваю рэч сябар з сябрам мы штодзенна.
Мы наперад крочыць будзем праз гады усе жыцце.
Мы жывем таму не згинем як камета у небыцце.
Я напэуна выйшау з цемры болей не хачу туды.
Галава сивая дужа але ж душой я малады.
На далонях прынясу сонца и няхай вам ззяе
З вами быццам разум мой на роднай мове размауляе.