Геніку Лойка да Дня нараджэння
І я віншую па-фэншую,
Бо з Генікам даўно знаёмы,
Як бы завочна.
Праз жоначку яго Алёну
Каравай, што прынясла яму дзецей,
Здаецца, трое?
Вось так калісьці Троя,
Была разбурана вайною,
Бо і тады жыла Прыўкрасная Алена,
Якая Лойку стала жонкай,
Каб у славянства не звяліся гены.
Яшчэ ў нас, Генік,
Ёсць сябры ў рэале,
Вось прозвішча: Нічыпаровіч,
Табе яно пра што гаворыць?
Ён цёзка твой,
І мае брата блізнюка.
Дык вось, Генадзь, мая рука,
І будзем разам, --
БАСТА!
09.03.2017,