АБЖОРА
Пакахала ухажора –
Ён страшэнны быў абжора,
Дзень і ноч ён толькі жраў
і ка мне не прыставаў …
Весиў ён ажно поў тоны –
Быў жывот яго бяздонны,
Ноги были як калоны –
Еў заўжды ён макароны.
И на бульбу налягаў –
Меру в бульбе ён не знаў,
Сто мяшкоў ён еў за год
Мой таўшчэзчы идыёт.
Меру в пиве ён не знаў –
Бочку пива выпиваў,
Ну а жопа у яго –
Як у танка самаго…
На два стулы ён садзиўся –
Вельми гэтым ганарыўся,
И з'ядав вядро яды
Ён за кожны раз тады.
Сэксам ён не занимасўя –
Лезць на цёлак ён баясўя,
Цёлки ж абажали Жору –
Вялизарнага абжору.
На вярху на им ляжали –
Кайф лавили и стагнали.
Абажали Жору крали –
Вось такие трали-вали.
Жора наш, стагнаў як бык –
Абажаў ён гэты стык,
Знизу ён ляжаў як пень –
Абажаў ён гэту хрэнь.
Вось так Жора наслаждаўся –
Так ён с дзевами змагаўся,
Все любили хлопца Жору,
Сэксапильнага абжору.
Быў у Жоры хрэн што нада –
Усим дзевам быў наградой,
Аграмаднага размеру –
Больш не знали дзевы хе*у.
Вось так жыў на свеце Жора,
Здаравеннейшы абжора,
Меры у ядзе не знаў –
Жыр у пузе нажываў.
Хваце жраци, хлопец Жора,
Раставсценны ты абжора,
Трэба з ложку уставаци –
Агарод пара пахаци…
Микола-стихоплёт 2017г