Ян Ст. Кичор. Мимоходом

Лев Бондаревский
Ян Станислав Кичор.

Мимоходом.

В обе стороны отворяются двери,
Полднем из окон простор пронизан,
На стенах тексты символа веры,
Завеса блестит как потёртая риза.

 Смысл( что без смысла) отыщешь в этом
Наиважнейший , ( так может случиться ),
Что станешь опять искать прецедента,
Чтоб к неложному алтарю воротиться,

Ведь блуждая по жизни кривой дорогой
От неверия к вере - но чаще – обратно,
Может быть, ты сегодня  не встретишь бога,
Но как знать, не его ли коснёшься  назавтра?

Но смотри, как бы не обмануться,
Вымысел свой перепутав с Богом,
Двери всегда открытые могут замкнуться
И останешься сам со своей тревогой.


Jan Stanis;aw Kiczor
Mimochodem

Drzwi otwieraj; si; na ka;d; stron;,
Po;udnie czasem przemyka przez okna,
 Na ;cianach wisz; teksty starych nowenn,
Firana b;yszczy jak znoszony ornat.

Sens w tym odnajdziesz ( cho; jest to bez sensu),
 Bo najwa;niejsze (i mo;e si; zdarzy;),
;e b;dziesz szuka; r;;nych precedens;w,
 By do w;a;ciwych zwraca; si; o;tarzy.

To tak na poczet wszystkich naszych szale;stw,
 Z niewiary w wiar;, lecz cz;;ciej - odwrotnie
 Bo mo;e dzisiaj Boga nie ma wcale, 
 Lecz jutro, kto wie? Mo;e gdzie; go dotkniesz?

Lecz zwa;, by; czasem, przez che;pliwo;; w;asn;,
Imaginacji nie pomyli; z Bogiem.
 Drzwi wci;; otwarte mog; si; zatrzasn;;
I sam zostaniesz, zapl;tany w trwog;.