І зноў, і зноў - начамі часта сніцца,
Із памяці, маёй прыйшло сяло!
І хату тую, што ў яблынях кружыцца,
Колерам, як завеяй - замяло…
Ізноў цішыня, травеньскі цёплы вечар,
І пах травы, завялы колер у садзе..
Мне сніцца, - я цябе сустрэчу ,
Ізноў абніму і побач я прысяду!
Ты мілая і нават так сур'ёзная,
Але сказала, як тут не казаці!
Не зможаш доўга, бо даволі позна,
Інакш - вельмі злае цябе маці…
І мы ідзём пад урачыстым небам,
І нават у снах, - я зноў знясу свой лёс
У яву, ту, ну, а у сёння - небыль,
Імгненне сну, што зноў цябе прынёс