Так повяжы, ек банта, э,

Васыль Брыль-Кобзар
Товарыш мой Павэлк:
Дыржысь сваей сымэйк

Нам пасылае лёс каханьне.
А мы, ха-ха, ёго пыхнэм!
Бо ж Божэ дасьць, мо, лепшэ зяньне
Такых ядкых гочэй.

І вот мы зном найшов жэ кадру сь.
І сэрцэ занялось вогнэм:
Ох, блін, яе бык зарэ гахнув!..
А та Стрыльчышка й ны моргнэ.

Бо ты ж казав пры всіх заразКах,
Хі, про коханічко свое.
І значыть гэ ужэ ны так шчось!
Пошов! Азуц! Іш, Котофей!

Ув Набережных дэсь Човнах, хы,
В музее Люду вбачыв звер.
І всё ужэ… нымае часу!
Колы тут ты кранеш ёй сэрц.

Робота ш бо ш заўсёды главнэ.
Асобін, коль карэспандэнт.
І на плацу лыжыть баклажка.
О! гэтэ дывко, мо, й мое взь.

За шо ж дэ взетыся, однако,
Калі-кагда і та з дытем.
То ны чапай о тэе нашэ,
То ты кранув па жопе ж пне.

Сусідкы ш завшэ вшэпчуць шамкам
Якэ да гарные словцэ.
І всё. Куда ты загрыбаеш!
Пошов од мэнэ! Стол нысэ, х!..

Ну-да. Я був ужэ вэсь шаслів.
Купыв ей тое-сёе й, хэ,
Вона ля мні з душой вязала.
Да вузел-то не па карме зь?

І шо ж такое гэта Карма…
Чаму влепешіся в гавнешк?
Ну, Волю ж мы ці нарушаем
Хаця б сваю калі. Ды не ж.

І нежнасць, да, вас не фпіче.
Так дуМАЙ: ці-то ж прам твое?
І не давай связаць в пасцель.
Потом бо вжэ втычэш!

Із Граняў Ёгі ш ексь.
Ну, радыё спявала нешта.
І пешта тута й сеў.
Ну, спінінг дэсь шэ е в Стрыльце.

...і Нінок мы сь більш НЕ.
Бо во шо с хмарый бЕць