Бульба. с белорусского

Блантер Татьяна
Так шагать на запад, так шагать
Выпадает в жизни только раз.
И хотелось  есть… не передать.
Ну а повар с  кухнею  увяз.

Подтянули ремешки построже
И легли под соснами в тиши
На сухой обочине  дорожной,
Рай для ног,  да трубка  для души.

Разгорелся спор тогда случайно,
Что вкуснее из известных блюд.
Первым закричал Вано отчаянно:
Лобио и хаш, что спорить тут!

Плов, Ахмед сказал, такой… как дома.
И поцокал смачно языком.
А Гурген вскочил: -да вы знакомы
С ереванским сочным шашлыком!?

Слово вставил тут и я достойно -
Ваших блюд мне хаять не с руки.
Все они чего-нибудь  да стоят,
Раз их нахвалили знатоки.

Лучше не придумаешь кормёжки,
С жаром наступал я на бойцов,
Жирная селедочка с картошкой...
Опровергнуть это нет глупцов.

Из печи картохи - это сказка!
Корочка хрустящая на них.
Шкурку поскреби ножом, будь ласка,
Будешь уплетать аж за троих!

Попади ты к жещине умелой
И узнаешь, друг мой дорогой,
Драники да со сметаной свежей,
Пироги да клёцки… боже мой!

С нашей бульбы тысячу, не менее
Блюд готовят все на разный лад!
Поднялся я с места и с волненьем
Воспевал картошку для солдат.

Вижу, таки пронял я их словом.
Впору крикнуть, где она? Мне, мне!
Хорошо,  подъехал ротный повар
На уставшем рыженьком коне.
       
        *****

Так ісці на захад, гэтак перці
За эпоху можна толькі раз.
Есці захацелася да смерці,
Ну, а повар з кухняю заграз.
Падцягнулі рамяні з тугою,
Леглі адпачыць пад сіняй хвояй,
На сухой абочыне шашы.
Рай — для ног, цыгарка — для душы...
Спрэчка пачалася нечакана:
Што смачней з усіх вядомых страў?
«Хаш і лобі! — першым крыкнуў Вано,—
Я б сем місак зараз увабраў».
«Плоў,— сказаў Ахмет.— Калісьці дома..
I пацмокаў смачна языком.
А Гурген ускочыў: «Вы знаёмы
3 ерэванскім сочным шашлыком?»
Я тут узгарэўся не па жарты:
«Вашых страў я ганіць не хачу:
I яны што-кольвек, пэўна, варты,
Як хвалілі знаўцы іх — я чуў.
Сорам пра найлепшае не ведаць,—
Рынуўся я ў наступ на байцоў,—
Калі смачна хочаце паснедаць,
Закажыце бульбы з селядцом.
Печаная бульба — гэта казка,
Паскрабеш нажом — і калі ласка.
Жоўтая скарынка, як пірог,
Будзеш уплятаць яе за трох.
Трапіш да кабеціны рахманай —
Паспытаеш, друг мой дарагі,
Дранікі са свежаю смятанай,
Бабку, клёцкі, нават пірагі.
3 нашай бульбы тысячу, не меней,
Смажаць і гатуюць розных страў...»
Я ўсхапіўся з месца і з натхненнем
Песню ім пра бульбу праспяваў.
Бачу: праняла мая прамова,
Зараз крыкнуць: «Дзе яна? Гарні!»
...Добра, што пад'ехаў ротны повар
На рудым запараным кані.


Пімен Панчанка 1945 бульба