Хібай лёс не перайначу.
Сілай німфаў-чараўніц.
Хібай я любоў страчу.
Там, ля вежавых званіц...
Мабыць, мне такая доля!
Дзе ёсць полымя зімы!
Праўдзіць шчасце - тым і воля...
Спяць бязлюдныя дамы.
Недзе ты аранжык замку.
І душа твая - адна.
Ты сама там спеласць ранку.
Ты - мядовая вясна!..
Я ірваў сардэчны струны.
Зноў накручваў праз калкі.
Я... я вечна ведам ю н ы.
Папрашу Жыцця вянкі!