На белоруском яыке, русскими буквами.
Аутобус стау, прыпынак родны,
Нага кранулася зямли...
А у аблоках, над хатай любай,
Круги аписваюць буслы...
Бяроза старая струпехла,
На месцы стау яе таполь...
И хата вельми пастарэла...
А у сэрцы смутак, слезы, боль...
И Бим чамусци не забрэша,
Напхуна чуе родны дух...
И важна па надворку ходзиць,
З сваею свитаю пятух...
Вароты чтосци на запоры,
Насустрач мама не бяжыць...
Напэуна бацька вельми хворы...
Ля ложка з им яна сядзиць.
Сцяжынка к хаце, ганак, дзверы...
И сумки у роспачы у сенях...
Пациху адчыняю дзверы...
И шчасце... за сталом сидзяць.
"Дачушка, родная, адкуль ты?
Мы усе чакали так цябе...
Ну як там дзетки, як там Виктар?
Надоуга к нам.., а мабыць не".
И бачу вочы за слязами...
И скрони белыя зусми...
И сэрца рвецца ласкутами...
Жыццём павинна я сваим.
"Карми ж ты, маци, яна ж з дароги,
Навошта стольки прывезла?
И як твае трываюць ноги???
Цяжар з гасцинца ты нясла"!!!
Накрыты стол абрусам белым...
Вино царкоунае на стол...
Там каубаса, смятана, сала...
Не час за гутаркай прайшоу...
Вяли размову... успаминали....
Пра тое сее... пра жыцце...
Ну, як сынкоу ты пажанила???
Ну раскажы дачка яшчэ...
Ну, як дачушка дарагая,
Прынцэса любая твая?
Напэуна хлопцау многа мае?..
Вучоба и работа як?...
Напэуна ведаеш на Тройцу,
Раман пкинау гэты свет...
И цетка Манька з Валькай з Рыги,
Перадаюць усим прывет.