Вось минулi Каляды:
Свята Езуса, душы!
Дзе пярлоўка i гарбата,
Як разынкавасць мяжы...
На Куццю прынеслi сена.
Сымбаль з н а к а м i вянчаў.
Каб спасцiгнуць, на каленях
Я ацiх i сам маўчаў.
У Калядны вечар свята,
Хараством зямной душы, -
Мiж пярлоўкi, гарбаты
Чуць крынiчнае iмшы!..
Нат цябе не мог не бачыць.
Спiнай чуць, наноў - азнаць...
Нам пачуццi не з'iначыць.
Даць iм волю, - хай гучаць!