Я прыспешваў у цырульню:
Там, у роднай старане,
Хай усмех твой зачаруе,
Явай стане для мяне.
Я імчаў не ў цырульню -
У юначыя гады!
Я люблю! я зацалую!
Квеціш сэрца толькі ты!
Дапамога - чуйны Божа.
Ён, яднае, наш касцёл.
І ніхто, ніхто не зможа
Ганьбаваць суквет - Ж ы ц ц ё!
І нішто, нішто не ў стане
Сумнявацца, што ёсць Лёс...
Бо аддаў і дараванне,
І свабоду да нябёс!..