Д. Балабанов. На развiтанне...

Танклявымі пальцамі
Кранала смык восень
На прыдарожнае віоле.
Смешна ляцела лісцё у далоні,
Насумаваўшыся па табе.
Прыгарнуць хацела
І долу злятала
З-за роспачы,
Як срэбра.


© Дмитрий Балабанов
© Виктор Шатило