Ружа з ландышам шапталася
Аб непрадказальнасці неба,
Аб неіснуючых пахах,
Аб таямнічай сваёй душы,
Аб тым, што яна смягне,
Аб тым, што яна кахае.
Ландыш весела звінеў,
Смяяўся, бялеў ад радасці, іскрыўся,
Расхінаўся ўсё шырэй і шырэй
Цалаваць агромністае неба.
© Дмитрий Балабанов
© Виктор Шатило