Галина Гузенкова. Не умолкая пели соловьи

Владимир Сорочкин
Не умолкая пели соловьи,
Играли звёзды лучиками света.
И мне тогда казалось: от любви
Таким горячим было наше лето.

Белел песок горячий у Днепра,
И горячо дышал камыш в затоне.
День завершался. Нам домой пора,
Но не разжать горячие ладони…

Но та жара по капле уплыла,
В волнах днепровских канула в печали.
«Ты для меня как солнышко была» –
На летнем я услышала причале.

Когда порой недостаёт тепла
И больше нечем, кажется, согреться,
Я вспомню голос, что не смог стереться:
«Ты для меня как солнышко была» –
И теплота окутывает сердце.

Перевод с белорусского


* * *

Ноч напралёт спявалі салаўі,
І зоры пазіралі так прыветна.
Здавалася: ад нашае любві
Было такім гарачым тое лета.

Гарачым быў пясок каля Дняпра,
І дыхалі гарачым сенажаці.
Завечарэла. Нам дамоў пара,
А рук гарачых цяжка так разняці...

Ды неўпрыкмет гарачыня сплыла
Ці патанула у дняпроўскіх хвалях.
«Ты для мяне, як сонейка, была!» –
Пачула я на жнівеньскім прычале...

І калі часам нестае цяпла,
І ўжо нічым, здаецца, не сагрэцца,
З майго юнацтва рэхам раздаецца:
«Ты для мяне, як сонейка, была» –
І зноўку цеплыня агорне сэрца.