Сусанна Гинчанка. Non omnis moriar

Глеб Ходорковский
          


           СУСАННА ГИНЧАНКА.


          
           NON OMNIS MORIAR


       Глеб Ходорковский - перевод.

       Луга моих скатертей,твердыни шкафов,
       Широкие простыни, ночное бельё дорогое,
       и платья, красивые платья останутся после меня =
       я не оставляю здесь ни одного наследника
       Гладь и щупай своей ладонью еврейские вещи
       Хоминова, львовянка,жена шпиона
       доносчица жадная, достойная мать фольксдойча -
       пусть тебе и твоим они служат - соседям, а не чужим.
       Я помню о вас, вы, когда шли ШУповцы
       тоже вспомнили обо мне, вспомнили  меня.
       Пусть мои друзья наполнят кубки
       и запьют мои похороны и своё богатство:
       ковры и дорожки, полумиски, подсвечники -
       пусть пьют всю ночь, а когда наступит рассвет
       станут искать золото и драгоценности,
       в креслах, канапах,диванах и покрывалах.
       О, как будет у них в руках гореть эта работа -
       клубы конского волоса и морского сена,
       тучи распоротых подушек и облака перин
       к рукам их прилипнут и превратят их в крылья;
       это кровь моя слепится с паклей и пухом белым
       и превратит их в ангелов окрылённых.            



           *                *                *
   



         Zuzanna Ginczanka

Non omnis moriar - moje dumne wlosci,

Laki moich obrusow, twierdze szaf niezlomnych,
Przescieradla rozlegle, drogocenna posciel
I suknie, jasne suknie pozostana po mnie.
Nie zostawiam tutaj zadnego dziedzica,
Niech wiec rzeczy zydowskie twoja dlon wyszpera
Chominowo, lwowianko, dzielna zono szpicla,
Donosicielko chyza, matko folksdojczera.
Tobie, twoim niech sluza, bo po coz by obcym.
Bliscy moi - nie lutnia to, nie puste imie.
Pamietam o was, wyscie, kiedy szli szupowcy,
Tez pamietali o mnie. Przypomnieli i mnie.
Niech przyjaciele moi siada przy pucharze
I zapija moj pogrzeb i wlasne bogactwo:
Kilimy i makaty, polmiski, lichtarze-
Niech pija noc cala, a o swicie brzasku
Niech zaczna szukac cennych kamieni i zlota
W kanapach, materacach, koldrach i dywanach.
O, jak bedzie sie palic w reku im robota,
Kleby wlosia konskiego i morskiego siana,
Chmury rozprutych poduszek i obloki pierzyn
Do rak im przylgna, w skrzyda zmieni rece obie;
To krew moja pakuly z puchem zlepi swiezym
I uskrzydlonych nagle w aniolow przemieni