***

Надыдзе час, і мяне не будзе.
Ужо не ўздыхне, не згадае ні хто.
І толькі сонца ўздымацца будзе,
Так сама як зараз яно паўстае.

І нехта інші прыдзе на Іслач,
Дзе я, як і бацка хадзіў у струмянях,
Якія празрыстай сцюденай вадою,
Скачуть па млынавых камянях.

І інші хлапец, дзеля іншай дзяучыны
Пазаранкам туманым назбірае букет.
Каля іншага дому чакац яе будзе,
У інші тэятр сціская білет.

Жыцце па векавечных колах
Буде ісці, як і зараз ідзе.
Толькі мяне ужо не будзе
Нібы і ня жыў я на гэтай Зямле.

26 июня 2014 г.