Ізноў дарога. Водар лета ў твар.
Мне даспадобы даганялкі з ветрам,
Абдымкі з раздухмяненым паветрам,
Світальны ў росах вымыты абшар,
Калі з-пад разамлелай кучкі хмар
Пакоціцца ў блакіт ружовы шар!
І сцелюцца пад ногі кіламетры,
І расхінае даль тугія нетры.
Дарога - мне цудоўны лёсу дар.
Душа спявае гімн Жыццю і Богу.
За новы Дзень. За Сонца. За Дарогу.
Чэрвень 2016