Спасибо, жизнь

Николай Аникеев
       

Жизнь – коротка,
вот только думать с грустью
не стоит нам о том
                наверняка.
Ведь жизнь -  река,
       и по равнине к устью
затем лишь и течет
                от родника,
чтоб нам с тобою
        на заре проснувшись
сказать с улыбкой
               первому лучу:
- Я, так же как и ты,
            едва коснувшись
тумана предрассветного,
                хочу
раскрасить мир
         и каждому листочку,
вглядевшись с ними
             в неба синеву,
как песню повторять
          одну лишь строчку:
- Спасибо, жизнь,
          за то, что я живу!