Ізноў тут туман і хмарна…
З мора імжа наляцела
Цьмянае сонца зеўрае
Манетаю ў палову еўра
Пругкім жыватом цяжарнай
Памаранчам яшчэ няспелым
Вежаў лівонскіх галовы
Храмаў спічастыя дахі
Колкім туманам імглістым
З’едзены сёння дачыста
Рэхам – гук словаў новых
Карыцай і кменам пахкіх
Неба казычуць на ўскрайку
Дрэвы без вершалінаў
Шпілі ў форме эрэкцыі
Я – бо няма дзе падзецца
Вострымі кіпцямі чайкі
Коміны даўкім дымам
Бровы брунатных даховак
Вочы дамоў прымружаны
Гэтакай негасціннасці
Нават туману не вынесці
Вянуць пакорліва словы
Нерасквітнелымі ружамі
2016.