Хочацца узяць сякеру

Станислав Тарашкевич
Усё  іскрыцца,  зіхаціцца
Снегам,  белай  белізной
Акрапілі  ўсё  марозы
Пахне  сежнаю  зімой
                Бялізною  снег  іграе
                У  вачах  мігцяць  агні
                Дэйма  схопленая  ледам
                Замярла  ў  цішыні
Спяць  пад  шубай,  беласнежнай
Травы,  кветкі  і  лісткі
Наша  Дэйма  анямела
Спяць,  замоўклі  ручайкі
                Ціснецца   ў  іх  вадзіца
                І  не  можа  знайсці  ходу
                І  не  знойдзе  такой  сілы
                З  сябе  скінуць  глыбы  лёду
Удаль  глянеш,  поле  бела
Пад  нагамі  белы  снег
Мір  засну  ў  шубах  белых
Замарожан  часу  бег
                Усё  кругом  пакрыта  снегам
                Зямля   скована    марозам
                У  лясу  такое  чуда               
                Із  лісточкаў  белых  розаў
Ёлак  цяжкія  галіны
Звіслі  ўніз  усе  не  ахвотна
Толькі  хвояў  верхавіны
Шумяць  ціха  і  маркотна
                Амяртвелі  ольхі,  лозы
                І чуць -чуць  галлём  хістаюць
                Кабаны, касулі,  зайцы
                Па  палям  адны  гуляюць
Хочацца  ўзяць  сякеру
І  па  ёлцы  бах  абухам
І  глядзець,  як  яна  сыпне
На  цябе  халодным  пухам