Скрозь фiранкi свецiць маладзiк у вочы.
Нiбы выцiнанка таямничай ночы.
У драулянай хаце цепла и утульна.
Як зауседы зранку паднялась бабуля.
Грукнула дрывамi- зачапiлась нечым.
Нешта пашаптала - запалiла у печы.
Па сцянах пабеглi вогненные ценi.
Божа! Як прыемна гэта мiльгаценне!
Падыйшла, уздыхнула: Спi, чаго ускруцiлась?
Напяку блiноу - ужо раскалацiла.
Дай цябе накрыю - ноч яшчэ - смяешся?
Спi, жыцце такое... Спi,шчэ наустаешся...