Энялькс

Николай Циликин
Шуморсть валне, маштсть вийне поэтонь,
Сяс аф ладяви коданга мора.
Мон ърьвязенди эняльдян: «Света,
Раштак ялганди теене цёра.
Шитне-кизотне эрязста ётайхть,
Да и пинге ни теенза шачемс.
Пади, эста монь тошназе потай,
Сон изь опаптов таргамань качамс.
Раштак цёра и лемдьсаськ сонь Ваня-кс,
«Тядяй-аляй» кульхтяма минь валнят.
Карман якама мархтонза баняв,
Мон ни аноклань пиванди калнят.
Лямбе полкать лангс кодак куцьфтьсамань,
Вии кядьса сон тяльмоть кундасы,
Кода шоварса муськомкс муськсамань,
Коське ронгозе шапаксокс касы.
Шумбраши азан цёразти тянкса
И сърхкатама кудшири ялга.
Лавкать каршеса (пяле ки лангса)
Серцек эвондай колмоце ялгась…
Куду сатама пялевень карша
Фкя-фкянь вятезь и кайгиста моразь, –
Эсонк толвалдса ванондат-варчсят:
Кона алясь, а кона сонь цёрац?
А мъзярда ни мельдень онц мадан, –
Вельхтямс лангозон лаподихть мода, –
Акша кагод лангс строчканят кадан,
Эсон эшелясь цёразе кода.