Кали паложым мы канец

Станислав Тарашкевич
Аж  да зямлі  Расея  згорблена
Не  знайсці  працы  нам  нідзе
Стаяць  палі,  заводы,  фабрыкі
Куды  правіцель  нас  вядзе
            У  краіне  здрадна  ласка  захаду   
            На  нашым  едуць  яны  карку
            Нас  губяць  подласцю  паганскаю
            Знішчаюць  нашу  гаспадарку
Як  працаваць  нам,  кажуць  з  захаду 
Зернем  палі,  не  засяваць
Болей  качаць  ім  газу  з  нафтаю
Яны  нам   хлеб  будуць  даваць   
            Кругом  абман  і  здрада  ласуя
            Моладзь  наркотыкамі  колецца
            Далары  лічачы  за  касамі
            Гаспадары  на  грошы  моляцца
Вясковы  люд  па  рынках  носіцца
Гандлюе  шмоткамі  што  ношаны
Сяло  каровак  не  трымаецца
Стаяць  лугі  даўно  не  кошаны
            Скажыце  вы,  для  нас  міністрыкі
            Скажы  і  ты  нам  прэзідэнт
            Калі  народ  расейскі  бедненькі
            Калі,  падымецца  з  кален
Калі,  свой  хлеб  узрасцім  з  ласкаю
Намажым  маслам,  наканец
Завозу  захадных  прадуктаў
Калі,  паложым  мы  канец
            Калі,  заводы  нашы  фабрыкі
            Дадуць  машыны,  сваю  ткань
            Калі, Уралькія  заводы
            Дадуць  для  гэтых  справаў,  сталь 
У  нас  ёсць  золата  і  нафта
Усёй  прыроды,  ёсць  дары
Ну  а  прыродныя  багацце
Належаць  усім,  гаспадары
            Тады  чаму  малая  кучка
            Нашую  нафту  і  наш  газ
            Чаму  ўсё  гоняць  за  мяжу
            А  грошы  йдуць  паміма  нас 
І  гэта  кучка  з  мільярдэраў
Зарплату  плаціць  нам  грашы
Усё  робіць  так,  як  скажа  захад
Вось  за  такія  барышы
            І  хіба  можна  без  абману
            Дварцы  такія  збудаваць               
            Жыцця   напэўна  будзе  мала
            Не  будаваць,  а  толькі  красць
Вось  успалаюцца  пад  небам
Гарачым  полымем  пажары
Не  раз  было  так  у  Расіі
Каму  цяпер  трэба  ахвяры?
            На  тых  хто  з  роскашы  шалея
            Бедны  народ,  падняушы  полы
            За  катаванне  за  знявагу
            Пойдзе  ён  босы,  нават  голы
Было  ў Расеі  ў  сямнацтым
Прыходзіў  год  васьмідзесяты
І  так  стагоддзямі  ўсё  будзе 
Дзе  мер  не  ведае,  багаты