Знамяніты цар Яяці,
Быў стары, меў сто гадоў
Прыйшла смерць яму, сказала
Ўсё! КанеЦ! Са мной гатоў?
Сабірайся ў дарогу,
Пачакай, прасіўся цар,
Забяры, любога сына,
Я не споўніў сваіх мар
Я не жыў яшчэ, як трэба,
Я заняты вельмі быў,
Не гатовы кінуць цела,
Я пытанні, не рашыў
Добра, смерць, яму сказала
Тым хто згодзен, замяню,
Дзяцей сотня ў цара была,
Усё прыйшлі, на кліч к яму
Ну, ніхто не пагадзіўся,
За цара аддаць жывот,
Тут малодшы, год шаснаццаць
Пайду я ў колазварот
Ну чаму ты пагадзіўся?
Ты нявінны, малады,
Бацька мой, за сто гадочкаў ,
Не ўбачыў шчэ плады
Мне хапіла, зразумеў я
Не нажыўся бацька мой,
Ведаць я не нажывуся
Ведаць я пайду з табой
Не нажыцца жыццём гэтым,
Значыць спосаб, іншы ёсць,
Можа ён, прыйдзе са смерцю,
Усяроўна я тут госць
Смерць забрала яго сына,
Сто гадоў пражыў наш дзед,
Разоў дзесяць смерць хадзіла,
Сыны ішлі за ёй у след
Праляцела незаўважна,
Цэла тысяча гадоў
Смерць прыйшла, яго спытала,
І пачула, я гатоў!
Я цяпер, сапраўды знаю,
Бескарысны доўгі рок,
Справа ў розуме, а час,
На адзін, дадзен ўрок